tag:blogger.com,1999:blog-1905748378598386640.post6334588578743474355..comments2009-09-15T03:55:04.994-07:00Comments on ΟΜΑΔΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ "ΔΩΔΕΚΑ": "ΔΩΔΕΚΑ" : Μέρος 5ο – Το τηλεφώνημαΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ:http://www.blogger.com/profile/00999463483452269500noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-1905748378598386640.post-68394675497113619782009-08-24T11:28:17.843-07:002009-08-24T11:28:17.843-07:00Σε ευχαριστούμε πολύ για τα τόσα πολλά σχόλια σου,...Σε ευχαριστούμε πολύ για τα τόσα πολλά σχόλια σου, ωστόσο να μη ξεχνάς ότι μιλάμε προς το παρόν για ιντερνετική μορφή κι ότι το βιβλίο μόλις άρχισε.Έχουμε πολλά κεφάλαια ακόμη. Ο καθένας έχει τη δική του οπτική και τις δικές του παραμέτρους. Κάθε ανάγνωση έχει διαφορετική κριτική. Έχω διαβάσει βιβλία με πολλά ονόματα και περίρεγες καταστάσεις και στο τέλος ήταν εντυπωσιακά.Μίλτος Γήταςhttps://www.blogger.com/profile/04565001635246938642noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1905748378598386640.post-3899789042801548662009-08-24T09:45:02.589-07:002009-08-24T09:45:02.589-07:00Evi ole, ευχαριστώ για την απάντησή σου. Έχω και μ...Evi ole, ευχαριστώ για την απάντησή σου. Έχω και μερικά άλλα σημεία να επισημάνω που αφορούν είτε σε νοηματικές είτε σε εκφραστικές αδυναμίες. Πιστεύω ότι το κείμενο πρέπει να ελέγχεται διεξοδικά προτού δημοσιευτεί, για να αποφεύγονται οι εν λόγω ασυνέπειες:<br />1.) Η οικογένεια ζει σε μια σπιτάρα στο Μαρούσι, ρετιρέ, με τεράστιες βεράντες (μέρος 2). Απεναντίας στο μέρος 4 διαβάζουμε για ένα μικρό σαλονάκι.<br />2.) Στο τέλος του μέρους 4, η Ζωή βρίσκεται στο σαλόνι και σκέπτεται τον Έκτορα. Στις αρχές του μέρους 5, βυθίζεται στο μαξιλάρι της (προφανώς στο δωμάτιό της), ενώ στο τέλος του μέρους 5 ακούει μουσική στο σαλόνι και ξαναπάει στο δωμάτιό της.<br />3.) Δεν έχω καταλάβει τη φύση του ατυχήματος. Και οι δύο πάνε σοβαρά τραυματισμένοι στο νοσοκομείο, η Ζωή κάνει μετάγγιση, 2-3 μικροεπεμβάσεις, ράμματα στο κεφάλι, κλπ και βγαίνει μετά από 3 μέρες περδίκι (που κανονικά ούτε αξονική δε θα είχε κάνει), ενώ ο Θωμάς που δεν είχε κανένα σοβαρό τραύμα, βγαίνει μετά από 1,5 μήνα ανάπηρος !!! (όλα σε 2 παραγράφους του μέρους 2).<br />4.) Έχω χάσει την μπάλα με τον Έκτορα. Έρχεται το 1991 στην Ελλάδα, σώζει τη Ζωή το ’92, είναι μαζί μέχρι το ’96. Προφανώς ο Έκτορας δουλεύει τότε οικοδομή και μετά πιάνει δουλειά στο λογιστήριο και κάνει την αξιοπρεπή ζωή, ή όχι; Γιατί η Ζωή αγαπούσε πάνω απ’ όλα αυτή την αξιοπρεπή ζωή και στάση του Έκτορα.<br />5.) Υπάρχουν πάρα πολλά σημεία που ξενίζουν: Τι θα πει ότι η Ζωή ήταν «ελαφρώς προβληματική ιατρικά»; (μέρος 3) Δε χρειάζεται να κλείσεις «ραντεβού» με τη γυναίκα υπουργού για να της δώσεις μελομακάρονα. Επίσης δεν ξέρω κατά πόσο είναι καθημερινό, ένας υπουργός να ασχολείται με τη μέλλουσα εγκυμοσύνη κάποιας, ή να τσαντίζεται επειδή η κόρη του βοηθού του τα έχει με Αλβανό.<br />6.) Σε μια οικογένεια όπου όλοι είναι φοιτητές ή απόφοιτοι Πανεπιστημίου, (Χρήστος, Ζωή, Λεωνίδας, Θωμάς, Χρύσα), η μητέρα καταντά σχεδόν φιγούρα χωριάτισσας της δεκαετίας του ’60, που τυχαίνει να ζει σε μια σπιταρόνα στο Μαρούσι κι ο άντρας της να είναι ιδιαίτερος υπουργού. Αν μη τι άλλο, θα έπρεπε να κινείται σε διαφορετικούς κύκλους.<br /><br />Δεν ξέρω αν είμαι υπερβολικός, ενδεχομένως και να είμαι. Αυτά είναι όμως τα σχόλιά μου από την πρώτη ανάγνωση, εκεί που σκαλώνει το μάτι και το μυαλό και αναγκάζεται κανείς να πάει πίσω για να δει τι γίνεται. Εσείς κρατάτε ό,τι θέλετε.<br />Ευχαριστώ.varhttps://www.blogger.com/profile/09669602829061881226noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1905748378598386640.post-72640843332669870072009-08-24T06:57:44.977-07:002009-08-24T06:57:44.977-07:00Γεια σου Var.
Ευχαριστούμε πολύ για τα σχόλιά σου...Γεια σου Var.<br /><br />Ευχαριστούμε πολύ για τα σχόλιά σου. Η ιστορία που διαβάζεις είναι ακόμη συνέχειες του πρώτου κεφαλαίου. Δεν έχουμε προχωρήσει ακόμη στο δεύτερο.Evehttps://www.blogger.com/profile/04472547788301427601noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1905748378598386640.post-9544079850634689942009-08-24T06:53:44.062-07:002009-08-24T06:53:44.062-07:00Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.Evehttps://www.blogger.com/profile/04472547788301427601noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1905748378598386640.post-36686352122992122612009-08-22T00:01:14.598-07:002009-08-22T00:01:14.598-07:00Θεωρώ πως πρέπει να κάνω κι εγώ κάποιες παρατηρήσε...Θεωρώ πως πρέπει να κάνω κι εγώ κάποιες παρατηρήσεις, συμφωνώντας απόλυτα με το mitsara. Καταρχήν υπάρχουν ορισμένα, ας μου επιτραπεί, λάθη, που δυσκολεύουν αφάνταστα την ανάγνωση.<br />1.) Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο point of view, όπως συνηθίζεται ο όρος να λέγεται. Στη μία παράγραφο διαβάζουμε για τις σκέψεις του ενός και στην άλλη του άλλου. Π.χ. Ο Θωμάς ζήτησε να πάνε όλοι για ψώνια, μετά ο Αντρέας αισθάνθηκε ρίγος, κατόπιν ο Θωμάς κλείστηκε για να διαβάσει, στο τέλος η Ζωή μίλαγε στο τηλέφωνο. <br />2.) Υπάρχουν χρονικές ασυνέπειες. Υποθέτω ότι βρισκόμαστε προπαραμονή Χριστουγέννων (Γονίδης-Άγια Νύχτα) ή Πρωτοχρονιάς (millennium), υποθέτω επίσης το έτος 1999, εκτός κι αν μιλάμε για σήμερα, όπου θα δικαιολογείται ο Λεωνίδας να είναι Διοικητής, αλλιώς το 1999 θα είναι πολύ νέος. Παρεμπιπτόντως ποια είναι η ηλικία της Ζωής και των λοιπών;<br />3.) Καλό είναι ο επόμενος συγγραφέας να ξοδεύει περισσότερη ώρα να διαβάζει των προηγουμένων. Έτσι θα αποφεύγονται συγχύσεις. Συγκεκριμένα: Η Γεωργία, η οποία ήταν καλεσμένη της Ζωής στο κεφ. 1, πώς ξαφνικά εμφανίζεται μετά από πολύ καιρό να μιλά στη Ζωή (κεφ. 3) και να της γίνεται τηλεφωνικά η πρόσκληση;<br />4.) Υπάρχει έλλειψη στοιχειώδους δράσης. Οι ήρωες είτε πίνουν καφέ, είτε τρώνε, είτε είναι στα ενδιάμεσα. Αυτό μπορεί και να γίνεται εσκεμμένα, όπως και το ότι τα τρία πρώτα κεφάλαια αναφέρονται σε 4-5 ώρες μιας ημέρας εντελώς καθημερινής. Δεν τραβάνε όμως πάρα πολύ αυτές οι ώρες, χωρίς να γίνεται τίποτα;<br />5.) Εκφραστικά και νοηματικά λάθη, όπως «ξεφυλλίζει μεγάλους ποιητές», η συντάκτρια στο περιοδικό μόδας έχει συνέχεια παραλαβές ρούχων, επειδή η Γεωργία μιλά βραχνά και σταθερά δεν αφήνει κανέναν στο πέρασμά της αδιάφορο.<br />6.) Επίπεδοι και καθόλου πειστικοί χαρακτήρες, π.χ. Ζωή και Γεωργία που μιλάνε από θέματα ισότητας και εργασίας (κάτι σαν τη Norma Ray) μέχρι τρελά κουτσομπολιά, η Ζωή που δεν κατάφερα να καταλάβω αν θέλει να παντρευτεί ή όχι, αφού έχει τον άλλον στο «περίμενε». Ο πατέρας επίσης που φεύγει από το σπίτι ως επαναστατημένος έφηβος. Δεν αρκεί να γράφεται ότι κάποιος π.χ. «βαριέται τη ζωή του και σιχαίνεται την καθημερινότητα» (δικό μου παράδειγμα), αυτό μπορεί να φανεί και στην εξέλιξη του έργου. Δε σημαίνει ότι αφού γράφτηκε κάτι για το χαρακτήρα κάποιου, πάει τελείωσε, περιγράφηκε. Οι πράξεις του μας πείθουν κυρίως, όχι οι δύο προτάσεις που μας δίνονται για να κατανοήσουμε όλο το ιστορικό του και το υπόβαθρό του.<br />7.) Επαναλαμβάνω τα περί ανούσιων διαλόγων και κινήσεων, π.χ. για να απαντήσει στο τηλέφωνο η Ζωή, εξυπακούεται ότι το σήκωσε πρώτα, δε χρειάζεται να μάθει ο αναγνώστης ότι το πήρε από τη βάση του και πήγε στο παράθυρο. Ούτε καν η σεναριακή γραφή απαιτεί τέτοια εξαντλητική λεπτομέρεια, αυτό είναι δουλειά του εκάστοτε σκηνοθέτη. Ή διάλογοι όπως «Σπασίκλα…έ σπασίκλα», κλπ. Επιπλέον οι αναφορές στο Γονίδη και στην Καγιά δεν ξέρω αν δίνουν καν αυτήν την ψευδοεπίκαιρη διάσταση που επιδιώκεται.<br />8.) Γενικότερα δεν υπάρχει κάποιο στίγμα για το έργο. Είναι κοινωνικό; Αισθηματικό; Αστυνομικό; Κάτι άλλο; Όλα αυτά τα πρόσωπα (Ελένη, Παύλος, Κωστάκης, Λεωνίδας, Χρύσα, πατέρας με υπουργό, μητέρα, Θωμάς, κλπ.) θα παίξουν σημαντικό ρόλο στη συνέχεια; Αν ναι, πρέπει να αρχίσουν να δείχνουν κάτι, αλλιώς μαζεύτηκαν πάρα πολλά για τρία κεφάλαια.<br />9.) Πιστεύω ότι υπάρχουν κάποια εντελώς παλαιομοδίτικα πρότυπα, π.χ. της μάνας-δούλας, του μέλλοντα γαμπρού-πασά, του πατέρα-κομματόσκυλου, της «δεν ξέρω τι θέλω στη ζωή μου» κοπέλας. Οι ήρωες όμως πρέπει να ξέρουν τι θέλουν για να οδηγούν και τις πράξεις τους. <br />10.) Ο Έκτορας επανεμφανίζεται μετά από δεν ξέρω πόσα χρόνια, για να της πει «γεια σου, θα έρθω αύριο να σε κλέψω;». Δεν ξέρω κατά πόσο είναι πειστικό όλο αυτό.<br /><br />Πιστεύω να κατανοείτε την κριτική μου, που θέλω να είναι όσο πιο εποικοδομητική γίνεται. Ευχαριστώ πολύ.varhttps://www.blogger.com/profile/09669602829061881226noreply@blogger.com